rainfall adlı yazarın yaptığı genelleme doğru olup ben de saydığı güruhların ikisinin birden içinde olduğumdan başlıktaki kişi profiline de uyuyorum , 10 yaşından beri tek bir fotoğrafım dahi yok , vesikalıkları saymazsak tabi onlar da zorunluluktan , binbir güçlükle çektiriyorum , bir kere çektirdim mi 5 6 yıl kullanıyorum onu , düğünlerde kameramanın yanına giderim beni çekme derim baktım anlamıyor yanına gülerek gider kulağına 'bi daha o kamerayı bana doğrultursan o kamerayı götüne sokarım' derim yine gülerek uzaklaşırım
genelde piç arkadaşlarınız bu huyunuzun üstüne gitmeyi çok severler , sanki ellerine bir şey geçercesine el altından fotoğrafınızı çekmeye falan çalışırlar , bu yüzden elinde telefon olan herkese düşman gözüyle bakarsınız zamanla , bunlara yapılacak her şey mübahtır çok ciddiyim , dövün sövün türlü işkenceler edin gerekirse vurun eline telefonunu düşürsün girsin götüne 400 lira ekran parası
çok şükür bu konuda ısrar eden insanlara yaptıklarımdan sonra artık kimse ısrar etmiyor , herkes durumu kabullenmiş durumda , düğün dernek oluyor özel gün oluyor kimse fotoğrafta olmamamı önemsemiyor , genelde fotoğraf çekileceği zaman herkes benim kalkıp kadraj dışına çıkmamı bekliyor ondan sonra çekiliyorlar fotoğraflarını , arkadaşlarım da akıllandı birinin sırtında sandalye kırıp birinin elindeki telefona uçan tekme ile saldırınca ve direkt şiddet olmasa bile psikolojik şiddet (ki bu çok daha fena amk) uygulayınca artık onlar da pes etti
resmen krallık lan çok ciddiyim , fotoğraf atınca 'acaba akraba altına ne yorum atar' şeklinde bir sual oluşmuyor kafanızda , ya da 'çok yakışıklısın kanka' diyen riyakar arkadaşlarınıza o fırsatı vermemiş oluyorsunuz , öldükten sonra arkamdan üzülecek bir kaç kişiye bakıp bakıp üzülebilecekleri anılar bırakmıyorum , bugün ölsem hiçbir haber kanalı 'yaşama sıkı sıkıya bağlı bir gençti' deyip faceden bir fotoğrafımı koyamaz mesela çünkü yok , daha ne ister lan bir insan , huzur tam anlamıyla budur
