hayaller. sekseninci yazanım o yüzden biraz albeni katalım girimize fark yaratalım.
maldalların hepsi askerdi benim için tüm halı kenarları otoban, babamın dizinin altı köprüm, annemin eşarbı ise mağaramdı. ve öyle güzel öyle tatlı hatırlıyorum ki o günleri. tam simetrik olarak kalbim olan yer. hüzne boğuluyor. babam annem ben ve mandallarım. babamın başımı okşaması yeterdi onun hiç ilgisini çekmemesine rağmen tüm o ufak dünyamı anlatmak için saatlerce çene yormak hatta babam da muhabbete dahil olsun diye ilgimi çekmeyen ama bi ihtimal gözünde parıltı yaratabileceğini düşündüğüm soruları sorar son kozumu kullanır yavaşca oyunuma geri dönerdim.
pek bir garip hayat. futbolcu şarkıcı başbakan iş adamı astronot polisken şimdilerde ben ölümü bekler oldum. çocukluktan öğreneceğimiz o kadar çok şey var ki. en cesur en felsefi soruları çocuklar sorar çünkü. der ki allah nerede? allah neden bizimle değil? biri şimdi sorsa güleriz. öyle gerekli sorular ki aslında. ağlayacam be sözlük ailemi özledim. milyon km uzaktayken onlara.
