yıl 2008. valide ve peder işte. sabah 9 civarı köyden haber geliyor. ölmüş. annem eve geliyor. apar topar hazırlanıyorlar doğruca ordu'ya. köyde bizden kimse olmadığından komşular buluyor dedemi evde. bizden önce onlar ilgileniyor cenaze ile. gece yarısı bizimkiler köye ulaşmış oluyor. ben istanbul'da kalıyorum. kuzen bana emanet. gidemiyorum köye. katılamıyorum cenazeye. içimdeki en büyük burukluk sanırım bu. en büyük erkek evladı olarak hep gurur duyardı benle. sanırım hiç erkek evladı olmadığı içindi bu gurur. bana da fazlasıyla hissettirdi. mekanın cennet olsun.
edin: eksileyen yazar, ne kadar arkadaşın varsa onları da çağır eksilesinler, zira zerre sikimde değilsiniz. sözlüğü bırakıyorum yakında. çok boş adamlarsınız lan.
