acıyı alıp götüren şey yalnızlıktır. önce yükselerek duyum eşiğinizi yok eder hüznünüz. sonrası huzurun başlangıcıdır.
şöyle mesela, gök gürlemesinden çok korkarım ben. özellikle de evde yalnız değilken. evde yalnızken korksam; yanımda olacak, bunu önemseyecek kimse yok çünkü. görmezden gelirim korkumu.
herkesin dilindeki, pardon tweetlerindeki aşk acısından bahsedelim mesela. diyelim ki sevgilinizden ayrıldınız. başkalarının yanındayken eve gidip ağlamak istersiniz belki. ama eve gittiğinizde bir film izlersiniz, bir şeyler yazarsınız ya da sadece ağlarsınız. ama bir şekilde mutlaka yolunu bulursunuz.
