nasıl oldu anlamadım, kendimi bir anda lily allen, robbie Williams dinlerken burada buluverdim.
neyse, tanıma gelelim. ağzıma yapıştı kaldı bu şarkı. bazen sabahları bununla uyanıyorum. aklımda dönüyor oluyor, ağzıma yapışıyor. 'oha lan ne kadar gerçek!' hissi uyandırıyor. sitem değil, 'senden nefret ediyorum allah belanı versin' değil, 'bu b.ku ben yedim, kendi düşen ağlamaz' gibi biraz.
ha bu arada bir sürü cover versiyonu var ama açık ara göksel almış yürümüştür. tekrar tekrar dinletir kendini. bunun üzerine bir kez izel versiyonunu dinleme gafletinde bulundum, tahammül edemedim, kulaklarım yandı. sonuç olarak göksel candır.
