hele iki abisi varsa insanın sırtının yere gelmeyeceği durumdur.ortaokul mezuniyet heyecanının gelip çattığı bir gün evde otururken odaya giren büyük abinin mavi bir elbiseyi yatağınızın üzerine koyarak dünyaları bağışlaması,okulda canını sıkan çocuklar yüzünden eve gelip deli gibi ağladığınız bir gün abinizin "kimmiş onlar ben halledicem konuşucam sıkma sen canını" diyerek minik kardeş olmanın tadını yaşarsınız.sonra bir gün uzak diyarlara okumaya gittiğinizde onların yokluğunu öyle çok hissedersiniz ki!üstünüze arabasını süren bir magandanın arkasından bakarken içinizden sessizce "abim olsaydı şimdi..." gerisini söyleyemezsiniz cümlenin.okul biter eve geri dönersiniz fakat bu seferde herkes yolunu çizmiştir.kimi evlenip dünyanın öbür ucuna yerleşir bir diğeri okumak için başka bir yere gider.ve siz yine "şimdi abim burda olsaydı..." der kalırsınız.
