küçük bir kızımız olacaktı. gözleri, yanakları ve çenesi sana benzeyecekti, saçları benim gibi düz olacaktı. dudağı seninki gibi ince, benimki gibi küçük olacaktı. senin gibi küçük şımarıklıkları olan, senin gibi uyumasını çok seven, annesinin güzel kızı, babasının prensesi olacaktı. sabah gizlice beni kaldırıp anneme kahvaltı hazırlayalım diyecekti. bazen de biz uyanmayınca yatağa gelip zıplayacaktı, aramıza alıp saatlerce oynaşacaktık onunla.
belki de oğlumuz olacaktı. gözleri benimki gibi çekik, yanakları seninki gibi yumuşacık olacaktı. dudağı ince olacaktı onun da. benim gibi biraz soğuk, içine kapanık olacaktı, belki duygularını çok belli edemeyecekti belki benim gibi hep sabahın köründe uyanmayı sevecekti. sabah gizlice beni kaldırıp bilgisayardan oyun oynamak isteyecekti belki de ya da bahçeye çıkıp futbol oynamak isteyecekti. bazen de biz uyanmayınca ses yapıp bizim gergin ama mutlu uyanmamızı sağlayacaktı.
sen şimdi bu iki güzel gelecekli, mutlu ailesi olacak olan çocukların katili misin? sen mutlu arkadaşlıkların, güzel bir ömrün katili misin? sen o iki çocuğun ölümüne ne için izin verdin? neden öldürdün onları? onların anne deyişini mi duymak istemedin? onlara sevgi vermek istemedin mi? sen o çocukların sarılınca hissettiğin huzurdan mı rahatsız oldun?
sen benim geçmişimsin. geleceğimin katili bir geçmişsin. benim hayallerimi de, sevgimi de, huzurumu da, çocuklarımı da, mutlu ailemi de sen öldürdün. sen bir katilsin.
