turizmde çalışırken bir çok insanla, aileyle tanıştım. muhabbet olsun diye hep tanışma hikayelerini sorardım.
zaten iki gruba ayrılıyorlardı. ya görücü usulü, ya da sevgililik dönemi yaşayıp evlenmeye karar verenler.
görücü usulü ile evlenen ailelerin %90'ı mutlulardı. hatta çoğunun tek sıkıntısı geçim derdi oluyordu, ama bu sorunu hayatı birbirine dar ederek çözmeye çalışmıyorlardı.
sevgililik dönemi yaşayıp evlenenlerde kendi içlerinde ikiye ayrılıyor. tanışıp apar topar evlenenler, 5-6 yıl sevgili olup evlenenler.
tanışıp apar topar evlenenlere bakıyorum, mutluluk oranları görücü usulünde ki kadar yüksek.
uzun süre sevgili kalıp sonra evlenenlerin oranları ise bir o kadar düşük.
bu tabii ki benim çıkarımım;
bir insanı evinde, bir çok şeyi paylaşmak zorunda kaldığın zaman daha iyi tanıyorsun, daha açık yürekli olup sevip sevmediğin şeyleri söylüyorsun. arada geçen cıvık seneler olmadığı için karşı taraf kendini daha çabuk toparlıyor. karşılıklı tabii.
artı sevgili kalıp evlenenlerin en büyük sorunu, sen beni bilmiyor muydun?, benim nasıl düşündüğümü biliyorsun, beni değiştirmeye çalışma çünkü beni böyle kabul edip sevgili ardından karı-koca olduk diye en ufak bir eleştiride bunları sıralaması.
savunuyor muyum? hayır.
uzun süre sevgili kalıp sonrasında gelen evliliği onaylıyor muyum? hayır.
ama benim gözlemlediğim bu yönde.
sevgililik süresi ne kadar kısaysa, evlilikte mutluluk o kadar artıyor.
