Kendim olabildiğim günleri özledim ben. insanları bilmezdim. Toplum baskısını bilmiyordum, küçüktüm. insanların ön yargılarını, dalga geçmenin ne olduğunu, ailemin beni kısıtlamasının ne olduğunu bilmiyordum. Ben onlara göre değişmek zorunda kaldım. Maskeleri öğrendim. Küçükken içimden ne geliyorsa ona göre tepkiler verirdim. Şimdi ise içim yanarken gülümsemek zorundayım. Sevmediğim insanları sevmek zorundayım. Çok sevdiğim insanlardan sırf istemiyorlar diye elimden almaya çalışıyorlar. Ben büyümek istiyorum derken bunu istememiştim. Bırakın yine ben olayım. Hayvan gibi kahkaha atayım sevdiklerimin yanındayken. Kimseyi önemsemeden. Küçükken en yakın arkadaşım erkekti. Şimdi öyle birşey olması mümkün değil. 'At kesin seviyor yaa.' Bu ve benzeri yorumlar. Gerizekalı insanlardan bıktım. Bir insan özgürlüğü olmadan bir hiçtir. Sen sadece denilene göre yaşarsın. Sevin, ye, iç, şimdi ağla. Ben bunu kaldıramıyorum artık. Ben özgür olmak istiyorum. Hayatın tadına varmak istiyorum.
