bir olay olur. güvendiğin dağlara karlar yağar, canım dediğin sevdiğin gider, ölüm ile yüzleşirsin. ne bileyim daha bir çok şey. olur işte. ilk olduğu anda insan öylesine acı çeker ki, ağlarsın hatta acıdan öleceğim sanırsın. işte insan sanır ki en çok acıyı o zaman çekiyor. halbuki öyle değildir. öyle değildir o mesele. saatler geçer, günler geçer, aylar geçer, yıllar geçer. öyle bir zamanda kalırsın ki ağlayamazsın. acı yakar kavurur içini ama ne anlatmaya halin vardır ne de gözyaşı dökebilirsin. işte en çok canın yandığı zaman bu zaman. acı pusuya yatıp bekler, hatıralar ormanında. sen ormana girdiğin zaman da pusudan çıkar ve tam kalbinin ortasına ulaşır. yutkunursun, ama tek laf edemezsin. tek göz yaşıyla bile yanaklarını ıslatamazsın.
