ilkokul'da 7.sınıfta, türkçe öğretmenimizin "açılırsın" diyerek iteklediği bi dandirik şey.
"Parasız Avukat" diye bir tiyatro, avukat benim sevdiğim kızla ailesi konusunda benim parasız avukatım oluyor. Tiyatro başlıyor, 1-2 dakika sahnede kendi kendime konuşuyorum, yalnızım. 3000 kişinin karşısına çıkıp, 1-2 dakika boyunca kendi kendine konuşmak, 3000 kişinin "naabıyo lan bu" dediğini duyar gibi olmak çok zor.
Ama şunu söyleyebilirim ki, bittikten sonra bana çok fazla şey kattığını hissettim. Toplum karşısına çıkmak nasıl bir duygudur, insanların karşısında nasıl konuşulur bana o tiyatro kazandrmıştı. Çok beğenildiği için tüm okullarda tekrar tekrar paralı olarak oynamıştık. Çevre illerden bir kaç tanesine de gitmiştik. Sonrasında yazılım seminerlerine çıktığımızda çok rahat olmamın tek sebebi, o tiyatrodur diyebilirim.
