Dişi cinsin ömrü boyunca korunmak ihtiyacı içinde olduğu çok açık bir kabul, fakat bu korunma ihtiyacını sağlayacak kişiyi baba rolüyle açıklamak oldukça sığ ve 100 yıllık yani oldukça eski bir görüştür.
Baba babadır. Sevgili eş ise bambaşka bir şeydir. Bizler insan olarak sadece çocukluğumuzda kodlanan şema ve kavramlarla hayatımızı idame ettiremeyiz.
Zaman içerisinde bunlara en az bu şemalar kadar sağlam ve kökü genetiğimizde bulunan sosyal öğrenmelerimizle ortaya çıkan yeni şemalar kavramlar eklenir.
insanlar hayatlarını yaşadıkları zaman dilimlerinde hep yeni açılımlar keşfederler.
Çocuklukta cinsellikten habersiz bireyin koruyucusu baba olduğu kadar annedir de ama nedense bundan hiç bahsedilmez. Ama zaman içinde mesela anne yanına başka şemalar eklenir. Yakın arkadaşlar eklenir. Ya da genetiğimize işlenmiş ve zamanı geldiğinde sosyal öğrenme yoluyla da desteklenerek ortaya çıkacak eşlik sevgililik kavramı eklenir.
Kişinin bir cinsiyete mensup olması onu ilkel değil dünyevi medeniyeti kurmuş topluluğun bir bireyi olarak kompleks ve bir kalıba sığmaz şekilde yeniden tanımlamamıza imkan vermektedir.
