''boğazıma kadar gömüldüm bir bataklıktın. bir hastalıktın. bir ayna bile değildin. ne göğü aksettiriyordun nede gönlümü.
seni ben yarattım, acılarımdan, hayallerimden. balçık mermerleşmiyor. bu masal böyle bitmemeliydi. acımayan sevemeyen, anlamayan zavallı darling, saddet kapını çaldı. kırarcasına çaldı. kırdı da. ama sen içeride yoktun. tiyatroya gitmiştin galiba. beni bu ıstıraplı rüyadan uyandırdığın için teşekkür ederim.
her ameliyat yaralar. bilmem seni de yaraladım mı ? hiç olmazsa kırılan gururun birlikte yaşadığımızı hatırlatır sana. birlikte yaşadığımız saatler mi ?
biz birlikte yaşadık mı ? ne zaman yanımdaydın? bu bir roman olabilirdi my darling. beceremedik. başlangıcı da mesut bir istikbal müjdelemiyordu. sana kızmıyorum. sen bu kadarsın. bilmeliydin. kalbim kırılmadan ayrıldığım tek gece olmadı..
belki anlamadım seni.
kim kimi anlamış my darling. her roman güzel bitmez ki.
bu da bir nevi '' happy end.'' wstmister sarayında kanlı bir yazı varmış: baltaya dokunmayınız!.. sen baltayla tırnaklarını kesmeye kalktın. bu da bir nevi '' happy end.'' seni öldürmedim. intihar etmek niyetinde de değilim. bakı sen sağ kalasın sevdiceğim, ben de selamet.''
