efenim artık kemikleşmiş durumlardan biri de budur. yaşilçamda çok sık kullanılan bu klişeyi şimdilerde dizilerde görmek mümkün. bir ara kurtlar vadisinde de vardı böyle bir tip.
konusu tamamen hapishane olan veya içerisinde hapishane sahnesi olan filmlerin hepsinde bu saz çalan abi mutlaka olur. zorla depresyona sokmakla görevlidir mahkumları çünkü hareketli parça çalanları çok nadir görülmüştür. hapishanedesin ulan! ayakta kalabilmek için morale ihtiyacın var .minakoyyim! hayat zaten seni yeterince sokmuş depresyona. daha allahtan belanımı arıyosun da sazcıya damar şarkılar çaldırıp duruyosun? filmde saz sesi gelmeye başladımı, buğulu gözler ve sigara dumanı arasında zor seçilen yüzler görmeye de hazır olun. zira kaçarı yok bu işin. herkes duygulanır, herkes sigara yakar. ulan biriniz de çalınan türküyü sevmeyin a.q! birini içinde bir şey ifade etmesin o. amayok anam, nerdee! hepsi depresif hapishanedekilerin. yeterince dertleri yokmuş gibi üstelik. hani koğuşun sonunda,üzerinde tül olan yataktaki ağır abi var ya, hıh1 onunbaşının altından çıkıyor hepsi. bir gün de kalkıp;
- sazcıı! çal lan bi kasap havası da bulalım neşemizi.
dese, ortalık bir anda güllük gülistanlık olacak. insanlar az bi süre de olsa ordaolduğunu unutacak belki. ama olmaz tabii bu, halkı acı manyağı yapmak lazım anunagoyyim. verin sigara dumanını, verin damar parçaları.. bekliyorum hadi..
