schopenhauer bunu; mutluluğun negatif, acının pozitif etkisine bağlıyor. yani bütün vücudumuz sağlıklıyken biz o sağlığı duyumsayamayız da, bir yerimiz birazcık ağrısa hemen bütün dikkatimiz o yöne kayar gibi bir mantıkla da örneklendiriyor. bir süre sonra görmüyoruz mutluluğu, alışkanlık yapıyor. tembellik yaratıyor. ruhen ve bedenen aptallaşıyor, hamlaşıyoruz. göbekler çıkıyor, selülitler azıyor, sıkıntıdan sivilce yapıyoruz alınlarımızda ve sırtlarımızda. mutluluk sıkıcı, mutsuzluk ayrı bir dert, ne yapacağımı şaşırdım a q.
