benim için özel bir gruplardan biri. şarkıları dinlerken bazen empati kurarım. yeni türkünün vokalinin gay olduğunu öğrendikten sonra o şarkıları bir daha dinleyemez olmuştum. ben onları bir kadına yazdığını sanıyordum hep. gerçekten içimden gelen bir dinleyememe isteğiydi bu. ancak nedense morrissey'in şarkıları bana hala bir kadına yazılmış gibi geliyor bilemedim. tabii zevkler ve renkler tartışılmaz ama the smiths bu konuda benim için bir istisna olup yerini her daim korumayı başarmıştır. kapı komşum olsa evime dertleşmeye davet ederim bu adamı o kadar seviyorum.
