bugün havanın serin olmasını fırsat bilip parka gittim güzel güzel sigaramın dumanını tüttürüp hayatımı gözden geçirirken yanıma bir amca oturdu. içimden söylene söylene dayıya tebessüm ettim. nedense konuşmak zorunda hissettim kendimi. havadan sudan konu açayım dedim.
- yağmur da yağacak galiba hava bozdu amca.
-yok. haberler yağmayacak dedi.
şimdiki gençlerde hiç haberleri izlemiyor diye sitem etti birde. işin tuhafı dayının elinde şemsiye vardı.
muhabbet muhabbeti açtı amca öğretmenmiş bir ton nasihat verdi. şu eğitimcilere hastayım zaten oto boka nasihat veriyorlar sanki hayatı bir onlar analiz edebiliyor amk.
her neyse nerede oturduğumu söyledim o mahalleden adam çıkmaz deyip yanımdan kalkıp gitti.
sonra niye eğitimcileri sevmiyorsun diyorlar ulan adamlar kendilerini eğitemiyor bir de insan terbiyecisi edasıyla ortada doluşuyorlar.
