başbakan recep tayyip erdoğan'ın, akp ümraniye kadın kolları kongresinde yaptığı konuşmayı dinlerken, son günlerdeki gelişmeler nedeniyle vücut kimyasının iyice bozulmuş olduğunu düşündüm.
Başbakan, bu konuşmasında Yargıtay Başsavcısı'na, Danıştay Başkanı'na, CHP Genel Başkanı'na, adlarını vermediği bir köşe yazarı ve üniversite rektörüne çattı.
Bu konuşmayı aritmetikteki gibi bir "ortak parantez" içine alabilecek olsaydık, şu kavramı bulurduk: Sen kim oluyorsun, haddini bil!
Konuşmanın genel havası bu: Yukardan bakan, eleştirilere tahammülsüzlüğü gösteren, "Ben istediğim her şeyi yaparım" havasını yansıtan sözler bunlar.
"Kimsin sen ya", "Herkes yerini, konumunu bilsin", "Bu hakkı sana kim verdi" gibi sözler.
Üslubun çirkinliğini bir yana bırakıyorum.
Bu sözler, iktidar sahibi bir kimsenin, kendisini nasıl görüyor olduğu ile ilgili bir fikir veriyor ilk bakışta.
Denetlenemez, canı ne isterse yapma kudret ve yeteneğine sahip, bir mutlak iktidar sahibi var gibi sanki.
Ancak biliyoruz ki gerçek iktidar sahipleri böyle konuşmazlar. Onlar ne yapmak istediklerini söylerler, eleştirileri dinlerler, eleştiri sahiplerini ikna etmeye yönelik gerekçeler ileri sürerler ve işler kendi süreçleri içinde yapılmaya devam eder.
Böyle bir sinirlilik hali ise arkasındaki yüzde 47 oya rağmen bir türlü iktidar olmayı başaramamış bir siyasetçi portresi koyuyor ortaya.
Bir psikolog elbette benden daha iyi açıklayabilirdi bu ruh durumunu. Ben kısaca "vücut kimyası bozulmuş" diyorum.
Başbakan'ın, konuşmasını tamamlarken söylediği bir tekerlemeyi ise ileride hep birlikte hatırlayalım, unutmayalım diye buraya da aktarıyorum:
