bazen insan çok kızar o gazla bişiler söyler..köprüler otomatik olarak atılmıştır zaten..bu insanla ne konuşucam asla ve asla ortak noktam olamaz..allah belasını versin dersiniz..ki bu bahsettiğim karşı cinsle ilişkilerle alakasız bişi , zira o ilişkilerin sağı solu belli olmuyor , kurallara sığdırılmıyo..benim bahsettiğim misal okuldan nefret edilen kız , universitedeki karşıt görüşlü olduğunuz hoca , dünyada en nefret ettiğiniz siyasetçi *..bunlarla asla uzlaşamam , bari sinirim alayım da rahatlayayım dusturuyla bi kavgaya tutuşursunuz ya da öyle bi laf edersiniz ki , köprüler paramparça olmuştur..sonra adeta allah'ın sopası yokturu kanıtlarcasına kader sizi bu kişilerle bi araya getirir..çok başka ortamlarda , kavganın mümkün olmadığı , insanlığın buna el vermediği ortamlarda..misal bi deprem bölgesinde , misal bi hastane kapısında..o zaman bakılır bu da insan ya denir..humanist böcek olmaktan mütevellit değil , kaderin işidir..kısaca demem o dur ki , düşünmekten bıkıp sinier yenik düşüp çoğu kez yapılır..geri dönüş olmayacağından emin olarak..mamaif bazen de geri dönüş olur..illa ki yıkılacak o köprüler , o zaman askıya alınsın bari..dondurulsun ilişkiler..çünkü bi kapıyı ne kadar yüksek sesle kaparsnız , geri dönüp o kapıyı açmak da o kadar korkulu oluyo..
