liseye ilk başladığımız dönemlerde; son sınıflara özenirdik hep, eline 1 tane kitap alıp gelen koridorda havalı havalı dolaşan tipler. bize öyle gelirdi belki de.
gömleğin içerisine siyah tişört giyen metalci profillerinin misyonunu devam ettirmek görevimizdi. kravat takma zorunluluğundan bile muaf tutulmuşlar gibi gelirdi.
üniversite sınavına hazırlanma bahanesiyle istedikleri zaman okulu kırıp gidebiliyorlardı.
bir de hep en üst katta en güzel manzaralı sınıflar onların olurdu.
sonra son sınıfa geçtik, okulun en havalı dönemindesin ama sadece dışarıdan alt sınıfların öyle gördüğünü anlıyorsun. çabucak geçiyor ve bitiyor zaten.
o güzel arkadaşlıklar geride kalıyor.
