Bugün başıma gelen can yakıcı durum. Sabah saat 5 buçuk gibi uyandım, salona gideyimde bıcırığımın göbüşünü öpeyim, karnını doyurayım diye düşünmüştüm. Sonra salona gittim sepetinde yatıyordu, köpük diye seslendim kalkmadı. Hiç böyle yapmazdı seslendiğimde hemen uyanır, miyavlamaya başlardı. Sonra dokundum yine kalkmadı nasıl canım yandı anlatamam. Sevip, öpüp, koklama umuduyla giderken cansız bedeniyle karşılaşmak kadar kötü bişey olabilir mi? Ah be köpüğüm, maviş gözlüm seni bulalı 15 gün olmuştu. Bulduğumda minicik cılızdın, kir içindeydin ama iyi olmuştun, toparlanmıştın, birazcıkta büyümüştün niye bıraktın beni. 15 günde herşeyim olmuşsun, doyamadım ki ben sana. Şimdiden özledim, nasıl alışıcam yokluğuna oğluşum. Diğer ablaların anladı üzüldüğümü. Gelip yanağıma ağlama dercesine sürtünüp acını hafifletmeye çalışıyorlar. Senelerdir kedi beslerim ilk kaybettiğim değilsin ama hala alışamadım kaybetmelere. Canımdan bir parça koptu sanki.
