hayat kendisine gülümsemeler bahşedecek kadar mutlu ettiği anlarda buna karşılık "hayat beni ödüllendiriyor mu?" sorusunu sormayan kişinin, asla sormaya hakkı olmayan sorudur; "hayatım neden berbat?". fakat insan yaşanmışlar içerisinden en kötü olanları seçerek onlara bir suçlu bulmak konusunda aramak iştigali ile pek fazla vakit kaybederken, iyi olanların derdest edilip zihnin en alt köşelerine yollanması işleminde de kendisinin hasar verdiği bir koda sahiptir.
bu kod, gülün kokusunu teneffüs ettikten bir süre sonra onu hatırlamak konusunda maharetten yoksun olmanın ve bunun yanında o kokuyu silip yok edecek ondan daha fazla hatırlanacak olan kötü bir koku ile karşılaşıldığında bunu da hemen hatırlayıp yüz efektleri eşliğinde memnuniyetszliğini belli etmek mevzuunda edinilmiş o maharetin sebebidir.
bu; objeler, olaylar, kişiler, hemen hemen her şey için geçerlidir. memnuniyetsizliklerimizi koca bir kitap haline getirebilecek bir güce sahibiz. memnun olduklarımızı ise küçük bir liste dahi yapamayız. elindekilerle yetinip onları daha iyi hale getirmek çok zor bir iş gibi görünse de, bunun ötesinde mümkün değildir.
duruma çok yakışan gamsız bir tavırla gelişigüzel bir kenara fırlatılıp atılmış, ikinci bir şans verilmemiş onarılabilecek olanların intikamından başka hiçbir şey değildir hayat.
