ankara'da bir cafede her gün gördüğüm ve beni kesen türbanlı kız. türban sorununun olmadığının sanki canlı bir kanıtı gibiydi. marilyn manson tişörtüyle yatıp kalkıyor sanırdım bu kızı. baba korkusu çok yüksek boyutlarda değilse türbanını sokakta dahi çıkartmıyor oluşu beni dumurlara gark ederdi. lakin bay manson* ile dinimizin türbanı arasında nasıl bir karşılıklı dokunulmazlık olduğunu da pek merak eder dururdum. önyargılarım batsın bi kere de gidip konuşmadım o kızla; derdi davası neymiş sormadım.
bir daha görürsem orphaned land* tavsiye edeceğim kendisine, biraz da melechesh*. sembolde devam edip etmeyeceğinden kelli önermemizin doğru olup olmadığı ortaya çıkacak.
sorunu türbanda ararken kişi kendi başını bağlamasında.. aman.
