tam olarak burada bahsettiğim manyaklıktan dolayı, kendi kurduğu yok edici sistemin içinde yok olmaya mahkum yaratık ve bunun hiçbir çıkar yolu yok. tüm ideolojilerin gözden kaçırdığı şöyle bir gerçek var ki insan düşünüyor ve bu düşünme yıkılmaz ve yenıilmez bir ego yaratıyor. düşünebildiğimiz için insan olarak bu dünyaya gelişimizin bir nedeni var sanıyoruz. insanın en önemli işi nedir diye kendimize soruyoruz. hiçbir önemli işimiz yok, hiçbir amacımız yok. öyle bir hale gelmişiz ki insan olarak, özellikle modernitenin eziciliği altında sadece yok olmayı bekliyoruz, bunu fark ettiğimiz anlara da depresyon diyoruz.
işin en kötüsü ise önceden dediğim gibi bunun hiçbir çıkarı yok, çünkü en büyük sorunun sistem olduğu zamanları artık çoktan geçtik, modern insan ve onun sonsuz kibirli egosu oldukça sistem her zaman kendine evrilecek. artık sorun eski büyük sorun olan sistemin yarattığı insan.
keşke bir bakteri gelip yine dünyadaki canlılığın yüzde doksanını yok etse ve dünya kendine yeni bir restart atsa. artık kendi yarattığımız sorunla başa çıkamayacak haldeyiz.
edit: ortak düşman insanlık tarihi boyunca en büyük müttefiklikleri yaratmıştır. bir başka çözümde olası bir uzaylı istilası olabilir. çözüm gerçekten tek anlamıyla yıkımda, özyıkım ya da birlikte yıkım olsun da, ne olursa olsun.
