olmadık yer olarak, bir ev oturmasında; baş köşeye kurulmuş olan babam, o kelli felli göbekli adam. çocukluk anılarından seçmeler anlatıyordu ve salonda herkes pür dikkat dinlemekteydi. bisikletiyle yaptığı kazada duvara "lodoslama" bir geçirdim deyince, arkadaşımla bişeyleri bahane edip mutfağa, banyoya kaçıştık. döndüğümüzde göz göze gelmemeye dikkat ediyorduk ama ara ara omuz titremelerimizi durduramadık onca çabaya rağmen.
ah canım benim ya, yazık çok üzülüyom aslında. bak şimdi nasıl gözlerim doldu.
