neyi sevsek elimizden alıyorların bir diğer adı. öyle bir ülke de yaşıyoruz ki bi yerden bi yere giderken bile yüzlerce dert edinebiliyoruz. bi sevgimiz vardı futbol. tabi benim için futboldan ziyada fenerbahçe. fenerbahçeyle büyüdüm, fenerbahçeyle büyümeye devam etmek istiyordum. aramıza engeller girdi. insanın sevdasının önüne rant koyulması çok acı değil mi?bi insan çıkarsız neyi seviyorsa o gerçekten dünyada onun için en kıymetli şeydir. vatandaşını soyup soğana çeviriyorsun zaten, bari burada özgür bıraksaydınız bizi. neyse ilk sene protestolar sadece sokakta değil, sahadada gitmemekle gösterildi. başarılır sandık olmadı. bu sene işler değişti tabi, öyle olmak zorunda kaldı. alanıda almayanıda eleştirme hakkını kendimde bulmuyorum. herkesin doğrusu kendine. bu süreçte eleştirdiğim ve beni çileden çıkaran tek insan tipi, ikiye ayrılmış bi düşünce taraftarının birbirini eleştirmesi. yok neymiş siyasi çıkarlarımız fenerbahçenin önüne geçmiş o yüzden almıyormuşuz, gelmeyelim zaten daha iyiymiş. senin ne haddine böyle bir şeyi söylemek?asıl senin bu adama saygı göstermen gerekiyor, sen stada giderken bu insanlar içi yana yana, inandığı şey uğruna, televizyondan izlemeye devam edecek fenerbahçesini. sadece bu taraf değil. bir de alanları eleştiren kesim var. ya bırakınız alsınlar, bırakınız gitsinler. sen inandığın şeyi yapıyorsan bırak başkası umrunda olmasın. herkes dilediği gibi, eleştirilir miyim acaba diye düşünmeden yaşasın ya.
bunlar bi yana, tek temennim pis ellerin futboldan çekilmesi. haksızlığı uğradığımız onlarca şey varken bari burada bizi sınamayın, lütfen, lütfen, lütfen.
