arapça bir kelime olan kalb, kalebe fiilinin mastarıdır. çoğulu kulûb, eklâb, kılebe ya da eklubtur.
manası ise değişimdir. çünkü allah kalpleri evirip çevirmektedir. kalbe kalb denilmesi, çeşitli etkiler sebebiyle sürekli bir değişim içinde bulunmasından ya da insanın maddî ve manevî varlığının özünü oluşturmasındandır, şeklinde değerlendirilmiştir.
umûmiyetle gönül derken kastettiğimiz bu kalb, âdeta ruhumuzun bir gözüdür. basiret, bunun nazarı; akıl, ruhu; irâde, bir kuvvetidir. bunu ruhumuzun kendisi telakki edenler de çoktur. kur'an'da, kur'an ilimlerinde, din ilminde, ahlâk ilminde ve edebiyatta kalb denilince bu ikinci mâna kastedilir. Kur'an'da çoğu kez de beyin ile zikredilmiştir zira bilimsel kanıtlara göre de mantık ve duygu beraber çalışmaktadır.
bir insan göremediği bazı şeyleri kalp gözüyle görür. temiz kalp, temuz sinelerde mevcuttur.
"Kalp kırmak yetmiş kere kâbe yıkmaktan daha günahtır."
"dikkat ediniz bedende bir et parçası vardır ki, o iyi olursa bütün beden iyi olur; bozuk olursa bütün beden de bozulur. işte o kalbdir."
"ey kalpleri evirip çeviren allah'ım, kalbimi dininin üzerinde sabit kıl." (tirmizî) - hadis- i şerifler.
