"dinin tiyatro haline gelmesi" bireylerin değil, dinin suçudur.
demek ki o din tesis edilirken, "tiyatro" haline gelmesini önleyecek mekanizmalar kurulmamıştır... yeteri kadar açık, net ve bağlayıcı olunamamıştır. bunun böyle olduğu dinler konusundaki bitmez tükenmez tartışmalardan da anlaşılabilir. konu ne olursa olsun, tartışan taraflara bir kulak verin, göreceksiniz ki iki taraf da tezlerini bir takım dini dayanaklara dayamışlardır ve o dayanakları doğru kabul edersek, iki taraf da haklıdır. çoğu zaman söz konusu dayanaklardan birini doğru, diğerini yanlış kabul etmek için yeterli dini dayanak da yoktur...
oysa "aydınlanma" ile birlikte devreye giren hümanist fikir akımları, çok daha kısa süre içinde dinlerden çok daha başarılı olmuştur. söz konusu akımlardan etkilenen toplumların hali ortada, dinlerden hala yoğun olarak etkilenmekte olan toplumların hali de ortada...
"pragmatizm" eleştirisine gelince... soruya soruyla karşılık vermeyi sevmem ama bu sefer kendimi tutamayacağım: olaylara pragmatist bakmanın yanlış olduğunu sana düşündüren nedir?
