Merhaba pipetiniz bol olsun. (Kullanmasanız dahi ağzının kenarını, damak tadına tercih eden misafirler için bir yerlerde bulundurun.)
Bu sabah kimi hormonlarımın eksikliğini bazı konulara verilen gereksiz değer fazlalıklarıyla tamamlamak istiyorum. Umarım bana kızmazsınız.
içinde fekadarlık ve emek geçmediği halde kutsal etiketiyle piyasaya sürülen kavramların son kullanma tarihleri geçeli birkaç yüzyılı buldu. Çeşitli cinsiyet ve yaştan insan zehirlendi. hayal kırıklığı ile sarılan kırıkları yanlış kaynadı. her kaynayan yanlış kırık, kronik bir hastalık olarak kendi coğrafyasının sıtması olup pek fazla insanın ruhunu çok az insanın canını aldı. Diğer hastalıklardan farklı olarak ise bu hastalığı önceden teşhis edebilecek nitelikteki önlüksüz doktorlar kutsala saldırmakla yaftalanıp her hastalığın kendi çöplüğünde kendi yöntemiyle kimi zaman aforoz edildi kimi zaman mürtedlikle laanetlendi vs. vs. hepsinin ortak noktası ise dışlanmak oldu. kimi zaman hayattan kimi zaman ise mekandan.
Siz bunları boşverin ben size kutsalı soracaktım. Sahi ne oldu o iş?
En son öğretmene kutsal diyordunuz öğrencilere bir şeyler anlattıkları için. Öğretmenler odasında hep benzin zamı konuşulmasaydı haksız olmama ihtimaliniz olacaktı.
Doktorlara kutsal dediniz sizin sağlığınız yanında egolarını da tedaviye layık görecek kadar tevazü sahibi olmadıkları için 6 yıl boyunca anatomi yanında biraz da yalan söylemeyi öğrendiler.
Dur dur uzatmayacağım artık ne diyorduk anne baba diyorduk. Pek hassas bir konudur. Saat başı annesine sarılıp sevgi gösterisinde bulunanlarınız için bu konuya girmek çocukluğunuzun ilahlarını bir yunanlının tanrısı gibi aşağılara çekmek canınızı yakar diye korkuyorum. Ama merak etmeyin bir genelleme düşmanı olarak benim, sizin, hepimizin anne babası demeyeceğim sadece bu konudaki ölçüleri kendimce masaya koyacağım ondan sonra varın ister sizin tanrılara kutsal deyin ister demeyin.
bir konuda anlaşmak isterim sizle; içinde fedakarlık geçmeyen şeylere kutsal demekten vazgeçin. Hemen aklınızda ateşlendiğiniz geceler başınızda bekleyen anneler, kazandıkları paradan sizin için harcayan babalar gelmesine rağmen en azından devamını okuyun. Anne ve babalık, insanda bulunan şefkat ve merhamet duygusunun egoyla birleşip kendinden bir parçada bütünleşme olayıdır. Yani başlangıcını: seks, . (((özellikle yerel kesimde görülen evlendikleri gece ana rahmine düşen bir çocuksanız kusura bakmayın ama babanızın gözünde penisi kadar değerinizin olduğunu zannetmiyorum. Eğer yıllar öncesinden düşünüp taşınmış ve ilk gece böyle bir şeyi yapmanın doğru olduğuna karar verdiyse başka.))) temellerini: ego-merhamet-şefkat , devamını: toplum, yasalar,, sonunu ise (yine genellikle) pragmatistliğin devraldığı garip bir şeydir. Yani genelde olan budur.
Ben buraya kafa karıştırmaya gelmedim aslında bir örnek çok şeyanlatır. Şimdi size sormak istiyorum yavrusu için kaplana saldırmaya yeltenen bir horozun yaptığı şey kutsal mıdır? Cevabınız yutağınız da dursun. Bide şunu halledin kaydırma yapmadan; bir horozun yem yemesi kutsal mıdır?
Sizin cevabınız bu ikisi arasında ne kadar benzerlik veya farklılık teşkil eder bilemiyorum ama şunu biliyorum ki bunlardan ikisi de bir duygudur. Tek farkları ise birisi yaşamı devam ettirmek adına gerekli, diğeri ise yaşamsal olmayan, neticiyle itibariyle ise bir duygudur. insan için uyarladığımız zaman da merhamet şefkat duygusu yüzünden sizi bebekken seven ve çocukken sizin için zahmetlere giren anne babalar da tıpkı o horoz gibi bir duygunun neticesi olarak yaptılar bunu peki şimdi kilit noktaya geldik sizin için yapılan bu fedakarlıklar kutsal mıdır? Ya da ortalıkta kutsal olan bir şey varsa bu nedir?
Yazıyı buraya kadar okumayıp bir cümle ile aşağıda yazının uzunluğundan beslenip trollük yapacakları şaşırtacak şekilde aslında beklenen değil benim yazmak istediğim. ortada bir kutsallık vardır. Ama bu kutsallık nerededir? içinde fedakarlık ve çaba geçmeyen şey kutsal olamaz dedik bir duygu hissetmek için çaba gösterilmez. Merhamet duygusu için çaba göstermezsiniz çocuğunuz olur ve o size şirin gelir artık o vakitten sonra onun için yapacağınız fedakarlıklar ise sizin için bir yük değil merhametiniz tarafından hafifletilmiş sizi mutlu eden fiiller haline gelir. Sonuç olarak ise Anne ve babalığın kutsal sayılması için anne ve babanızın merhamet gibi ellerinde olmayan bir duygunun sonucu olan fiillerinden değil her şeylerinden fedakarlık etmeleri gerekir. Gerekirse işlerinden, boş vakitlerinden, kurallarından, ideolojilerinden,
Ve çaba harcamaları gerekir özellikle akıl olarak büyük uğraşlar gerekir.
Ben bu yazıyı neden yazdım?
ilk gece gerdek heyecanıyla düşünmeden çocuk yapıp o çocuğa yıllarca bir kazanın sonucu gibi davranan anne babalara kutsal diyorsunuz.
(özellikle doğuda görülen)Tarlada çalışan baş sayısı artsın diye çocuk yapan insanlara kutsal diyorsunuz.
işinden geldiği zaman çocuğunun yüzüne dahi bakmaya tenezzül etmeyen ama söz konusu şey paraya gelince çocuğu ve onun geleceği için çalıştığını söyleyen yalancılara kutsal diyorsunuz.
annesinin karnındayken sözleşme yapmışçasına, Din değiştiren çocuğunu evlatlıktan reddeden ebeveynlere kutsal diyorsunuz.
Fakirlik bahanesiyle çocuğunu okula göndermeyen insanlara acıyorsunuz durumları zor diyorsunuz kutsal diyorsunuz.
Evliliğinde heyecan kalmadı diye, çok değerli canları sıkıldığı için ve artık oyuncaklarla oynama yaşını da geride bıraktıkları için canlı bir oyuncağa ihtiyaç duyan bu yüzden bir çocuk dünyaya getiren egoistlere kutsal diyorsunuz.
Mirasını bırakmak için, adını yaşatmak için çocuk yapan birkaç aşiretlik egolara hem cömert hem kutsal diyorsunuz.
Yahu anlamıyor musunuz? Çocuk yapmak 3 dakikalık kolay bir meseledir onu kutsal yapan şey ise bir duygu kadar basit olamaz. Ve benim değinmek istediğim yer anne babaların çok çok büyük bir bölümü kutsal yaftasını haketmez.
(Edit: son olarak kusura bakmayın giriş gelişme her şey yazının temellerini anlaşılmaz kılacak kadar bir birine girdi ama zaten çok azınız okuyacak be (bkz: ondan şey oldu))
