biraz empati yaptım.babam ogretmen maasiyla isinin hakkini vererek hep calisiyor,dogru duzgun bi tatil yuzu senede bir kez ancak goruyor. 2 tane çocuk okutuyor. istanbulda yasiyoruz. geciniyoruz. işinin hakkini veriyor. babam ogretmen değil diye ogretmenleri eleştirecek degilim,bizim meselemiz birilerinin işini yapmamasi,becerememesi,üstüne de kendini acindirmasi. bilemiyorum artık,birileri ne zaman kendini sorgulayacak.
gercekten yazık.
boyleleri yuzunden, arada benim iyi yürekli ogrenciyi yasadigi bok cukurundan kurtarmaya çalışan,evine dert götüren ogretmenlerimde yaftalaniyor.
bu ülkenin sizin gibilerin verdiği (veremedigi) egitime ihtiyacı yok. bişey ogretememenizin ve sevdirememenizin yanında,insanların bir seylerden nefret etmesini sagliyosunuz.
ya işinizi yapın,ya da siktirin gidin.
kendinizi bile sorgulayamiyorsunuz ve cocuklara dusunmeyi ogreteceksiniz öyle mi.
gercekten yazık.
edit: biraz da siz empati yapın sevgili ogretemeyenler.
