neredeyse saymakla bitirilmeyecek kadar çok olandır.
her dediğini yapan ebeveyn birinci sırayı alabilir. aman kızım, tamam oğlum, sen ağlama yeter ki.
annesine su getirttiren çocuklar var olacak iş mi bu?
ikinci sırada hiçbir dediği olmayan pısırık çocuklar olabilir. pısırık diyerek çocuğu suçlamıyorum burda yine suç ailenin, neden mi? olmaz olum, hayır oğlum, dokunma kızım, kırarsın kızım, elleme demedim mi, al yine kırdın, gerizekalı bu çocuk.. ve daha ne kadar olumsuz seslenme varsa bu ebeveynlerde. böyle yetiştirilen biri nasıl sosyal, aktif ve girişken olsun? evlenmek için bi kız bulabilirse ne mutlu ona.
üçüncü sırada ilgisiz aileler bulunmakta. bu aileler de çocuklarını bilgisayar ile baş başa bırakmışlar, çocuk sabahtan akşama kadar pc başında hatta gece 2'de sözlükte entry girse ailesinin haberi olmaz, yine suç çocukta değil, neden mi? aile çocuğunu küçükken ilgisiz bırakmış ve çocuk ihtiyaç duyduğu ilgiyi sosyal platformlarda arıyor. asosyal, dışarıdaki hiçbir şeyin ilgisini çekmediği çocuklar da bu kategoriye girmekte. annesinin babasının yüzünü yemekten yemeğe görenler var, annesiyle veya babasıyla oturup iki çift laf etmemiş, baba-oğul aktivitesi yapmamış nice çocuklar bulunmakta.
daha bir çok örnek gösterebiliriz ancak yazıya girerken dediğim gibi saymakla bitmez, keşke her çocuk yapabilme potansiyeline sahip olan çiftler hemen çocuk yapmayı düşünmektense önce çocuklarını nasıl en iyi şekilde yetiştirebileceklerini düşünseler de ülkemizde bi sonraki gelecek nesil daha faydalı, daha iyi bireyler olup toplumca refah seviyemiz yükselse.. keşke..
