seni son bıraktığım gün, bir yağmur yağıyordu ki şakır şakır.
gök değildi o an boşalan,
benim duygularımdı.
asla akıtamadığım gözyaşlarımdı.
şimşekler değildi çakan,
gözkapaklarımı ardında sakladığım karmaşık duygu elektriğiydi.
aktarmaya kuvvet bulamadığım.
ve,
gök müydü gürüldeyen, yoksa
ne olur gitmeler miydi
haykırışlar mıydı
hayırlar mıydı
dedim ya bir yağmur yağıyordu gittiğin o gün
saçlarım uzundu. geçen yıl yine garip bir ağustostu.
saçlarımdan süzülen yağmur damlacıklarının yüzümde ilerlemesi bile rahatsız etmiyordu.
o zaman farkında bile değildim belki,farkında da olsam ne farkederdi ki sanki?
bir yağmur yağıyordu belki şakır şakır.
seni bıraktığım o son gün.
ve bana
yağmurda yürümek istediğini söylemiştin.
belki de son isteğindi, gittiğin o gün.
şimdi
her yağmur yağdığında bulutları izliyorum, izliyorum, izliyorum.
sessizce ardından bakıyorum.
ve bekliyorum
güneşin yeniden açmasını bekliyorum.
her yağmur yağdığında yeniden
keşke gittiği yağmurla gelse diyorum...
