tanım: muhtemelen ilk maaşını aldığında da aynı duygunun doruklarına kamp kuracak kişidir.
anlamıyorum sizler ilk üniversiteyi kazandığınız zaman, sonuçlarla ilk karşılaştığınız o an kavanoz gözlüklerinizi bir profesör edasıyla yarımcak aşağı indirip o gözlüklerin üzerinden her türlü duygu ve düşünceye vakıf olmuş bakışlarla ... kazandınız yazısını okuyup; ''hmm güzel'' deyip aynı ciddi tavırla yarım bıraktığınız işinize mi döndünüz?
yoksa heyecanınızı ve mutluluğunuzu parçalayacak bir kucak ya da paylaşacak bir kulak mı aradınız? bir zamanlar o kağıda sevinçle bakmış göz bebekleri şimdi aynı yoldan geçmişliğin ötesinde hangi sıfata dayanarak eleştiri hakkını kendinde buluyor?
