bir keresinde bir telefon konuşmasında şöyle bir şey olmuştu mesela;
"seninle konuşmak nasıl bir şey biliyo musun? mesela gün hafiften kararmaya başlamıştır, perdeleri de örtmezsin içeri iyice kararmasın diye ama ışıkları da açmamıssındır tam karanlık olmadığı için. içerinin yeteri kadar aydınlık olduğunu düşünürsün ya da hani üşenirsin perdeyi örtmeye ve ışığa dokunmaya. ama ışığı açtığın anda her yer aydınlanır ve o içeri yeteri kadar aydınlık aslında yaa düşüncen bir anda kayboluverir ve 'oh be dünya varmmış!' dersin ya, senin sesini duymak da öyle bir etki yaratıyor işte."
söyleyen hanım kız aramızda olabilir. okursa eğer sevgiler olsun. konuşmayı özlemedim desem yalan olur kendisiyle.
