sevgili kardeşim.
kürt değilim. hakim olduğunuz coğrafyaya hiç gelemedim. niyetimde tunceli'den başlayıp, hakkari'ye kadar yaylaları gezmek var, umarım olur.
kardeşim, acınızı anlıyorum. üzüm gibi edildiğinizi, ötekileştirildiğinizi, eğitimsiz bırakıldığınızı, kendi dilinizle konuşamamanızı -ki 1930'lu yıllarda kürtçe konuşan her kimse, konuştuğu kelime başına para cezasına çarptırılırdı-, sizi anlıyorum güzel kardeşlerim.
az kaldı. sizinle birlikte aynı ülkwde mutlu, mesut kardeşçe yaşamaya az kaldı. bu topraklar her birimize yetecek, hepimizi doyuracak, hepimize memleket olacak kadar cömert...
"bir sabah anne bir sabah. acını süpürmek için açtığında kapını, adı başka, sesi başka nice yaşıtım, koynunda çiçekler içinde bir ülke getirirler..."
