pkk sempatizanlarının bazen sosyalizm, genellikle komünizm ve sürekli che guevara gibi değerli insanların arkasına sığınarak, onları dillerine sakız ederek kendi çirkin düşüncelerini ve faaliyetlerini meşrulaştırma ve şirin gösterme çabasında olduğunu bilen, gören yazar.
üniversiteye başladığı yıl karşılaştığı olaylar, sözlük ortamlarında pkk denen lanetli örgüte arka çıkan ve liderlerini dolaylı ve/veya direkt olarak öven kişilerin sürekli olarak sol cenaha yamanma derdine yakından şahit olmuştur bu başlığını işgal ettiğim kendini bilmez yazar. sözlüklerde bu kişilerin oynadığı oyunu her düşünebilen insan anlar zaten. bu kişinin siyasi görüşü çok önemli değildir anlaması için. hemen çok basit bir örnekle açıklayayım bu hissiyata kapılma sebebimi;
üniversitenin ilk yılında kampüste bir takım sakallı, parkalı,sürekli bildiri dağıtan arkadaşlar vardı. "arkadaşlar kantin fiyatlarını protesto ediyoruz", "arkadaşlar okul yönetiminin adaletsiz yaklaşımını protesto ediyoruz", "harçların yanında alınan zorunlu katkı paylarını protesto ediyoruz" gibi her sağ duyulu ve olaylara tepkisiz kalmak istemeyen insanın ilgisini çeken söylemler ve eylemler gerçekleştirirlerdi. kampüsün stratejik bir noktasında tkp afişleri asıp, kendilerine bir köşe kapmak suretiyle biz yeni gelmiş tıfılları bilinçlendirme amaçlı pek çok bildiri dağıtırlardı. hepsi birer deniz gezmiş, che guevara, fidel castro görünümünde olan bu arkadaşlar, ideolojilerinin ütopya olduğu kanısında olan şahsım tarafından bile saygıyla karşılanmaktaydı. kendilerini şiir dinletilerinde, türkü kafe ve barlarda, tkp binasının çevresinde her daim görmek mümkündü. ikinci dönemde bahar şenliklerinde bir konser hazırlığı esnasında garip bir gürültü duyuldu. taş yağıyordu. ellerinde imralı'da yatan piçin posterleriyle bir grup anlayamadığım bir dilde slogan atıyordu. o anlayamadığım dilde bir cümle kurduktan sonra en iyi bildiğim dilde bir şey söylüyorlardı. şenlik alanı tam bir kaosa sahne olmuştu. grup yaklaştıkça eşkaller ortaya çıkmaya başladı. o hiper komünist, süper insancıl bireyler birer canavara dönüşmüş, sanki mutasyona uğramışlar gibiydi. o herkese son derece mantıklı gelen söylemler, çok çeşitli kitlelerce katılım sağlanan eylemler, imza kampanyaları... nerede kalmıştı bunlar? kendilerine karşı en ufak bir saldırı olmadan böylesine psikopatça ve şerefsizce bir eyleme imza atma sebepleri neydi?
nereden bileyim ben.
ama bir şeyi çok iyi biliyorum. son derece iyi yürekle kendi dünya düzenlerini kurmak isteyen komünist, sosyalist, enternasyonalist arkadaşlar bu gibi kişilere prim verdikçe hem kendi hayallerinden hem de toplum önünde saygı duyulan bireyler olmaktan feragat etmek zorunda kalacaklardır her daim.
kuşkusuz insanı sırf insan olduğu için sevmek, saygı göstermek günümüz şartlarında çok zor bulunan ve bulunduğunda terkedilmemesi gereken bir özelliktir. ancak faşist diye tabir ettikleri kişilere kin kusarken biraz da bu hümanist görünümlü faşistlere gerekli tepkiyi göstermeleri hem kendileri hem de dünya düzeni açısından çok önemlidir.
