ziya osman saba'nin bir siiri.
bir dervis, bu kadari bana da yetisir ustad diye ic gecirdi. o ne guzel bi alcak gonulluluk diye gulumsedi bir ermis.
YETiŞiR
Beni hatırladıkça
Ara sıra gönlümü al
Sokakta görünce, gülümse
Yanıma yaklaş,
Az elin elimde kal.
Evine misafir geleyim,
Kahvemi sen pişir.
Taze doldurulmuş sürahiden
Bir bardak su ver
Yetişir...
