Şu 25 senelik ömrümde defalarca kazık yedim ve bu sözün doğruluğuna artık inandım. Mesela bir avukatlık stajı yapıyorum, bilen bilir stajyer avukat köledir aylık 800 lira verirler genelde, 1000 lira alınca kendini zengin hissedersin. Neyse efendim üniversiteden erzurumlu bir arkadaş var memleketinde staj yapıyordu beni aradı bir gün acil paraya ihtiyacım var dedi ne kadar dedim 200 lira dedi. Şimdi 850 lira maaşı olan adamım bunun dörtte birini vermek ağır gelecek ama çocuk benden para istedi diye çevirmek olmaz dedim. Parayı yolladım. Erzurumlu arkadaş 2 senedir bizim parayı ödemediği gibi attığım mesaja cevap bile vermedi. Şimdi bu para bana da az geliyor ama o zamanın fakirliğinde cebimdeki parayı yemeyip sana yolluyorsam bit zahmet sen de borcuna sahip çık arkadaşım. He avukat oldum şu an şimdi de daha uyanık tiplerle karşılaşıyorum. Müvekkillerimden biri vat ki hep acıdığı insanlardan dolayı kasasında çok büyük açık vermiş durumda. Gamsız olmak daha iyi duruyor. Bu devirde ama vicdanımız buna da izin vermiyor. Sonuçta zararda olan yine yetime acıyan bizleriz.
