inanılmaz derecede uykum var ama uyumak istemiyorum. uyursam her şey yeniden başlayacakmış gibi geliyor. yani yine o saçma sapan duygularla uyanacağım, küfür ederek başlayacağım güne. bu hayatın bir ileri alma tuşu olsaydı ya. ne güzel istemediğimiz anları hızlıca unuturduk. sahtekarca gülüşler dağıtmazdık etrafımıza, insaların onları önemsediğini düşünmesini sağlamazdık. böyle çaresizce sevilmeyi beklemezdik belki.
