ister kafayı takmış deyin isterse sapık takipçi ama anlayın beni arkadaşlar. Bi' nevruz kutlamasında gördüm beyefendiyi. E görür görmez vuruldum tabi. O esmer yanık teni, kahve gözleri, o boy o pos, kaşından bıyığına, duruşundan ses tonuna kadar her şeyine tav oldum. Kaba tabirle dibim düştü. O günden sonra ben bu beyefendiyi aklımdan çıkaramaz oldum. Araştırdım ettim okul numarasını bile öğrendim. Artık o nereye giderse ben de peşindeydim. Katıldığı ya da kendi düzenlediği tüm etkinliklere katıldım. O nereye ben oraya. Bi gülüşüne denk gelsem günlerce etkisinde kalıyordum. Telefonumda resimleri falan. Hiç adetim olmamasına rağmen onun adını verdiğim bi oyuncak alıp oyuncakla uyumaya başladım. Lakin onun hala benim varlığımdan haberi yok. Yazın memlekete gelince unuturum dedim ama olmadı. Elimde telefon liseli ergenler gibi acaba tweet attı mı atacak mı naptı diye bakıyorum. işte böyle ben iflah olmaz bir takipçiye dönüştüm.
