Neyse diyordum ki bu hayatta bazıları mutlu rolü yapmayı çok iyi başarıyor. Birileri de rol yapmayı beceremeyebilirler ancak mutluluk çalmak konusunda gayet üstünler. Takdir ediyorum onları. Takdir etmemi sakın yadırgama. Bizimde böyle bir imkanımız olsa aynısını yapmazmıydık. Yapmazdık diyip kendini kandırma. Bal gibi yapardık. insanız sonuçta. Milyonlarca insan arasından bir elin parmaklarını biraz geçen güç elde edince sapıtmayan, ihtiras ve hırslarının kurbanı olmayan nadir insanlardan olduğumuzu zannetmiyorum. Belkide öyleyizdir ama bunu anlamamız şuan pek mümkün değil. O yüzden biz yinede en kötü senaryoya hazırlıklı olalım. Hepimizin içinde ortaya çıkmaya fırsat kollayan bir kötülük var. Bizimkisi ya daha çıkmaya fırsat bulamadı, ya biz buna engel olduk yada en kötü olanı kendimizi o kadar hayat oyununa kaptırmışız ki bunun farkında değiliz. Galiba en kötüsüde bu be dostum. insanın farkında olmaması. Ne olduğunun, nasıl olduğunun, nerden geldiğinin, nereye gittiğinin, ne istediğinin farkında olmaması. Bu farkında olmamak beni korkutuyor, ürperiyorum. Sonuçta bu durum bizim içinde geçerli. Farkında olabilseydik zaten böyle bir durum olmazdı.
