ben dindar bir ailenin içinde büyüdüm. belki ağzım pek laf yapmayacak ama hikayem şu:
20 yaşındayım. konuşmaya başladığımdan beri dinin içerisindeyim. girmediğim vakıf dernek yada tekke kalmadı. ( bursa sınırları içerisinde) hepsinde olmasa da bir çoğunda (bunların içinde gülen cemaati de var) ön yargı ve tersleme ile karşılandım. bu tür çocukları niye getiriyorsunuz diye de arkadaşlarıma kızdıkları da oldu. bu tur yapılar ve insanlar var evet. ben allahı sorgulamaktan çok kaderi sorguladım. imam hatip mezunuyum ve sınıflar arasında ismim ateiste kadar da çıktı sırf bu merakım yuzunden. ailem bana birtakım dini baskılar uygulayınca etki-tepki gereği inat gittim ve birçok aykırı şey yaptım. alkol sigara sevgili barlar vs. 20 yaşına geldim. inancım gereği ara sıra çok bunaldığımda (yoga misali ) abdest alıp namaz kıldığımda rahatlıyordum. ama çok sık yapmazdım. son bir aydır dinle alakası olmayan iki arkadaşım bana sorular sordu. cevaplayamadığım bir soru için kurana baktım. rahman ve vakıa surelirini okudum. eğer ki insanın içinde bir istek varsa cevabını ve yolunu zaten buluyor. namaza başladım allaha şukur.
gelgelelim dinimiz bir mit değildir. diğer birçok din gibi de akla ve mantığa uymaz. nasıl bir kızı sevdiğini yada sevişme isteğini kanıtlayamıyorsan dine olan bağlılığını ve inansıcını da kanıtlayamazsın.
tek ricam ön yargıdan önce anlamaya çalışın araştırın ondan sonra aklınız alır almaz mantığınız uyar ya da uymaz hiç bir insanı ilgilendirmez. saygılarımla..
