mutluluk bağımlılığı ile alakalı bir pazarlama ve tüketim konusu.
öyle aman aman bir dindar olduğumu söyleyemem fakat dini öğretilerde bu konular çok iyi işlenmiştir. mesela bir erkek için "kadın, yiyecek ve sağlık dışındaki" bütün hedeler ve arzular haddini aşmak olarak nitelenir -ki bana oldukça mantıklı gelmektedir. insanlar bunca gösteriş ve pazarlama hilesinin olmadığı bir dünyada tüketerek mutlu olmanın peşine düşer miydi? sanmıyorum. insanlar hayvanlar gibi çalıştırılıp "tatil" kavramına bu kadar bağımlı hale gelir miydi? sanmıyorum. kapitalist yaşam formu hakikaten saçma sapan hedelere saçma sapan oranlarda anlamlar-değerler yükleyip hakikati bulanıklaştırmaktadır. insanlar artık çok basit şeyleri bile "sabır" olarak niteliyorlar. sizin o sabır dediğiniz şey gerçekte tecrübe etmeniz gerekenin %1'i bile değil. istediği kadar büyük olmayan odasını dert etmiş, taşınana kadar çok büyük sabır göstermekten bahseden (annesine babasına) koskoca (25 yaşında) hatun kişiler tanıdım. akıl mı vereceksin, gülüp geçecek misin bilemiyorsun azizim.
bir de çalışmanın ve hırsın çok büyük bir insanlık özelliği olduğu düşüncesini pompalayıp duranlar vardır -ki bunlara inançlı inançsız ünlü ünsüz, zengin fakir çok kişi dahildir. bana kalırsa bunların hepsini toplayıp ciddi bir şekilde sıfırdan eğitmek yahut gözetim altında tutmak gerekir.
