iyileştiğimi hissediyordum göğsümde 1000 volt elektriği duyarken. kendime değil normale dönüyordum. normal olan ben değildim. garip olan her şeydi. sessiz olan bendim. gürültülü olan yine her şeydi. ben bendim ama hiçbir şey kendinde değildi. o an anladım. her şeyin büyük bir yalanın ufak birer parçaları olduğunu. ve hiçbiri bütün bir yalan olamadığı için hepsi doğruydu.her parça diğer tüm parçalarla birleşiyordu. ben yalandan gülümsediğim için senin yalandan için rahatlıyor ve rahatça uyuyup rahatça işini yapıyor ve sen de yalandan gülümsediğin için diğeri rahatlıyordu. ister inan ister inanma ama ikimizde bu yalanın birer parçasıyız. ne kadar büyük bir parça olacağı kişiye kalmış. bunu sadece göğsünde atan yalanı duyman ve beni anlaman için yazıyorum.
