Benim en büyük korkularımdan biri kadınlarla uğraşmak ve onların sebepsiz nazlarını çekmektir. Bir arkadaşımın dediği kadarıyla Ruslar naz yapmayan kadın kadın değildir demişler ama bence tam tersidir. Ölümden bile hiçbir korkum yok iken, bir kadınla uğraşmaktan çok tırsarım. Bu sebeple hiç kız arkadaşım olmamıştır. Geçmişte birkaç teklif almış olmama rağmen reddetmişimdir. Kaç yaşımda olduğumu tahmin bile edemezsiniz. Üstüne üstlük herkes benim yakışıklı olduğumu söyler ancak ben erkekler yakışıklı mı değil mi hiç anlamam, bu yüzden bilemem yakışıklı mıyım değil miyim. Charles Bukowski okuduktan sonra kararım netliğe kavuşmuş, neden kız arkadaş istemediğimi, muhteşem bir kız arkadaş sevgisine ve bir elipse bu derece ihtiyaç duymamamı (tepmemi) anlamışımdır. Kadınların hormonal istekleri hiç bana göre değil ve ölene kadar da böyle yaşamaya razıyım sanki. Sizlerle şu yazıyı da paylaşmak istiyorum. http://www.haberturk.com/...duygusu-ne-zaman-basliyor
Beni düşüncesiz ve bencil olarak nitelendirebilirsiniz ancak ileride bir çocuğu evlat edinmeyi düşünmekteyim. insanlara düzenli bir şekilde yardım ederim ve genel anlamda bir bencilliğim yok. Sadece rahatıma biraz düşkünüm.
