orhan pamuk bu romanında sürekli anlatıcı değiştirmek gibi "tuhaf" bir yöntem kullanmış. bu durum müellfimizin tek cümle ile beş paragraf betimleme yapma tarzını seven biri olarak yer yer okurken odaklanmamı çok zorlaştırdı. mevlut ve ailesi eksenin ortaya konan türk insanı portresine gerçekçilik katmak çabası istanbul'u anlatma tutkusu ile birleşince ortaya orhan pamuk'un diğer kitaplarında çok hissedilmeyen rahatsız edici boyutta didaktik bir hava ortaya çıkmış. sanki tarihe not düşmek adına edebi hassasiyetlerinine gem vurmuş gibi. okurken bir ara aklımda acaba "orhan pamuk bu romanı ingilizce ve diğer dillere daha rahat çevrilsin diye mi böyle yazdı?" diye düşünmeden edemedim. ha kitap her şeye rağmen tatlı tatlı akıyor, o ayrı.
