Bir insanin nasıl en sevdiği şiir olmaz, en sevdiği şair?
Sabah uyandiginizda nasıl o en sevdiğiniz şiirin bir mısrası dilinizde olmaz? Nasıl hissetmeye çalışmaz o şiirleri yazdıran ruh halini? Nasıl merak etmez ölesiye sevilen o sevgilinin upuzun boynunu? Yahut maviye çalan gözleri? Hiç mi kiskanmaz uğruna onlarca şiir yazılan tomrisi, leylayi? Yahut hiç mi anlamaya çalışmaz o son anda neler hissettiğini nilgun'un.peki ya bedri rahmi sevdiğini, marisini, karadutunu kaybettiğinde nasıl yandı canı? Tarifi var mıydı bunun , hangi dizeye sigardi? Ümit yasara ne demeli, oğlu canı Galata kulesinden atladığında o genç yaşta içindeki çığlığı şiir olmasa nasıl duyuracaktı?peki ya nazım, şiirleri olmasa bilir miydik gerçekten ondaki memleket hasretini?
Şiir inceliktir, kırılganlıktir, naifliktir.
Ve bence her insan özünde az ya da çok biraz şiir barindirir.bu nedenle şiir sevmeyen insan yoktur.henüz şiirin değiştirmediği insan vardır.
