öncelikle bir durum değil isimdir. şahsım içinse önemi bir başkadır. aşk denen şeyin içimde nasıl kavrulduğunu, ne fırtınalar estirdiğini anlatacak bir kelime bulamıyorum. çoğu insan sadece bir heves dedi. kimisi hırs dedi. ulaşamadığının değerinin artması dedi. şu hayatta ulaşamadığım onca şey varken ve ulaşamayacağım gün gibi aşikarken neden böyle bir hırs yapayım ki? neden sadece ona bağlanayım onca şeyin içinden sırf hırs uğruna? anlatamadım kimselere. selva dediğimde -ne helva mı? tepkisini verenlere kafa göz dalma hissi uyandı hep içimde. be gerizekalı insan sen bana böylesine kutsal gelen isimle nasıl olur da bu kadar pervasızca dalga geçer, üstüne espri yaparsın? belki o hiç bilmedi benim onu ne kadar sevdiğimi. karar vermiştim. çıkacaktım karşısına içimden ne gelirse söyleyecektim. haberin yok ölüyorum diyecektim. sen benden bihaberken ölmek istemedim diyecektim. ellerine bir kere dokunmadan hayata veda etmek istemedim diyecektim. Ve son geldiğinde soracaktı o malum soruyu:-Ne yapabilirim ki senin için? bense hiç düşünmeden verecektim cevabımı. +Beni vur selva. beni vur.
olmadı. yapamadım. şimdi elimde kalan sadece birkaç şiir, birkaç şarkı ve milyonlarca gözyaşı.
kısacası öyle bir isim ki; benim için değerini kimsenin, belki kendisinin bile anlayamayacağı...
