bir çok isme ve karaktere sahip olursunuz. yani olmadığımız insanlar olabilme fırsatı verir tiyatro bize. galiba en çokta bu yanı beni cezbediyor. ben buna rolün zehri diyorum. hatta bu iş abartılıp rol arkadaşlarınla normal zamanlarda bile hala rolün içindeymiş gibi konuşursunuz. ayrıca bence seyirciler sahnedeki adamın tipinden çok karakterini anlamaya, kavramaya çalışır. ne kadar güzel değil mi?
