zall'ın bindiği gemi bir gün okyanusta batmış ve sadece zall kurtulmuş. o da bir kaç tahtaya tutunup kıyıya ulaşmış lakin adada sadece yamyamlar varmış. yamyamlar yaralı insana zarar vermedikleri için onu iyileştirmişler yaralarını sarmışlar kendilerinden biri yapmışlar resmen. derken gel zaman git zaman adada beyaz bebek doğumları çoğalmaya başlamış. tabi ada halkı adada tek beyaz olan zalldan başkasından şüphe duymamış. ada reisi birgün çekmiş zallı kenara ve demiş ki "bak hocu, biz seni aldık besledik, yaralarını iyi ettik, ama sen n'aptın, karımızı kızımızı ayarttın, onlarla ilişkiye girdin, üstüne üstlük hamile bıraktın" tabi zall kendini de kurtaracak ya, cevap vermiş hemen "olur mu öle şey reis, asla yapmadım. mesela bak, şu inekler beyaz, danalar da beyaz, ama buzağılar simsiyah. demek ki bunlar olabilen şeylermiş."
reis bunları duyar duymaz derin bir nefes almış, teni sapsarı kesilmiş ve sonunda demiş ki "tamam hocu, ben beyaz çocukları araştırmıcam sen de siyah buzağıları"
yani bu hikayeden çıkarılacak sonuç, ıspanak demir deposudur...
